تأثیر تنشهای شوری و خشکی بر عملکرد گل و میزان فلاونول-o-گلیکوزیدها در گیاه بابونه (matricaria chamomilla)

فلاونوئیدها ترکیبهای پلی فنولیکی هستند که دارای اثرات آنتی اکسیدانی قوی می باشند. بابونه (l. matricaria chamomilla) به عنوان گیاه دارویی، دارای مواد فعال بیولوژیکی است که از آن جمله می توان به روغن فرار و فلاونوئیدها اشاره نمود. فلاونول-o-گلیکوزید ها از نظر مقدار، بیشترین درصد از فلاونوئید گلهای بابونه را شامل می شوند. در این تحقیق یک آزمایش گلخانه ای، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار به منظور ارزیابی تأثیر تنش شوری و خشکی بر وزن خشک گل و میزان ترکیب فلاونوئیدی بابونه اجرا شد. جهت آزمایش شوری از محلولهای هیدروپونیک در پنج سطح کلرید سدیم (صفر، 40، 80، 120، 190 میلی مولار)، بر اساس پیش تیمارهای انجام شده، استفاده شد. در آزمایش تنش خشکی به روش وزنی و گلدانی، چهار تیمار (رطوبت خاک در حد ظرفیت زراعی، و تخلیه 75، 90 و 95 درصد آب قابل دسترس خاک) مورد آزمون قرار گرفتند. سپس وزن خشک گلها و میزان فلاونول-o-گلیکوزید های آنها در تیمارهای مختلف اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که شوری و خشکی، وزن خشک گل و غلظت فلاونوئید را کاهش دادند، اما تأثیر کاهشی خشکی بیشتر از شوری بود. وزن خشک گلها با افزایش شوری تا سطح 40 میلی مولار افزایش یافت، در حالی که شوری بیش از این مقدار، موجب کاهش وزن خشک گلها گردید. غلظت فلاونول-o-گلیکوزید ها در تیمارهای شوری تا سطح 80 میلی مولار، کاهش معنی داری را نشان نداد. با در نظر گرفتن وزن خشک گل تولید شده، بیشترین میزان فلاونول-o-گلیکوزیدها در تیمار 40 میلی مولار کلرید سدیم بدست آمد. در تیمارهای خشکی، وزن خشک گل و غلظت فلاونول-o-گلیکوزید ها با افزایش شدت خشکی کاهش یافت.